Sa kabilang banda, tinitiyak ni Erduja kung bukal sa loob ni Julie ang gagawin. Subalit wala itong balak na patagalin pa ang pagsiyasat sapagkat nasilayan niya na ang kinang ng perang dala niya. Binigyan siya ni Andrew ng perang magagamit. Wala na rin siyang nagawa kung hindi tanggapin ang alok. Produkto rin iyon ng walang katiyakan niyang kaisipan. Kapit sa patalim kung baga.
Handa na ang lahat ng instrumento para sa gagawin na operasyon. Operasyon Sagip-Pag-asa kun ituring ito ng ilan. Isa marahil itong paraan para mapanumbalik ang dating buhay. Sa iba naman, Operasyon Kitil-Buhay para sa inosenting biktima na hindi batid kung sa anong kadahilanan siya iaalay. Handa na ang lahat. Nakalapat na ang katawan ni Julie sa kama ng paghukom. Handa na sa kamay ni Erduja sa pinagkakakitaan niyang gawain. Hanapbuhay kung ito ay ituring niya. Hanap niya ay mga buhay na walang muwang at walang kalaban-laban. Hanap niya silang mga pinagkaitan ng pagmamahal – silang mga kalahok na pagkakaitan ng buhay parang sa kanya ay magbigay ng buhay. Handa na ang lahat. Dahan-dahan nang ibinuka ang pintuan na pagdadaan ng kaluluwang mauuna pa sa katawan. Dahan-dahan bumubuka habang dahan-dahan ding nagsisigapang ang ulan sa mata ni Julie. Wala nang atrasan. Naroon na siya, ilang sandali na lang, balik muli sa dating buhay. Hindi na aalalahanin ang pagguho ng pangarap. Sa pagsabog ng sinapupunan, liliwanag ang araw. Handa na ang lahat. Handa na si Kongresman sa kanyang bagong batas. Handa na siya sa bagong utos na sariling budhi. Handa na si Andrew na panagutan ang hindi pagsagot sa tawag ng katungkulan. Handa niya nang takasan ang isang nilalang na daladala ang balbula ng kanyang sariling dugo. Handa na si Julie na kitilin ang sariling anak. Handa na siya na magsisi hindi sa huli kung hindi sa habangbuhay. Handa na si Erduja sa kanyang nakasanayang paghukom. Handa na siyang hukuman sa hinaharap basta ngayon may maisusubo ang kanyang bibig. Handa na ang lahat. Nakatutok na ang palakol ni Hudas. Ngunit handa na nga ang lahat dahil sa hindi inaasahan, bumulaga si Patricia para pigilan ang ritwal ni Hudas. Sinipa niya ang inaanay na pintuan ng kubong mapagbalatkayo sa kahinhinan. Mabilis niyang tinungo ang puwesto ng dalawa na daig pa ang matador sa pamilihang-bayan. Tinulak niya sa tabi si Erduja na parang binisita ng panandalian ng anghel sa kalangitan. Itinayo niya mula sa higaan ang matalik na kaibigan. Tulala habang lumuluha. Para siya ay bumalik sa katotohanan, pinahalik nang malanit ni Patricia ang kanyang palad sa kabilaaang pisngi ni Julie. Saka niyakap.
“Anong pumasok sa kukuti mo, Julie? Hindi ka ba nag-iisip. Hindi lang ito ang naaabot ng iyong isip. Iskolar ka pa naman.” Sambit ni Patricia para gisingin ang natutulog na gunita. Subalit hindi pa rin siya marinig ng kaibigan. Hinigpitan niya na lang ang yakap sapagkat wala nang saysay ang manisi pa. Alam naman ni Julie ang kanyang ginagawa subalit nahinaan lamang ng lakas ng loob. Humagulhol ng iyak si Patricia dahil sa labis na pag-aalala kay Julie.
“Madz, Julie..., Julie...!” pahagulhol na tawag niya habang niyuyugyog ang kaibigan na parang naninirahan ngayon sa kawalan.
“Madz, salamat...” iyon lamang ang nasambit niya at tuluyan nang nawalan ng malay.
Labis ang naging epekto ng pangyayari sa kanya lalo pa sa sikolohikal. Labis ang reaksyon niya sa pangyayari na hindi nakayanan ng kanyang katawan kaya ito bumigay. Bumuti na ang lagay niya. Pinagpayuhan siya sa mga dapat gawin at pangalagaan ng isang nagbubuntis. Hindi niya na lubusang naitago ang kanyang kalagayan. Subalit naki-usap siya na huwag na lamang ito ipagsabi.
Lumipas ang dalawang lingo, lubusan nang siyang nakabawi sa kalagayang pangkatawan subalit hindi pa sa emosyon at sikolohikal. Kinausap siya ni Patricia para malinawan sa mga nangyari.
“Ano ba talaga nangyari?”
“Pakiramdam ko kasi, isang pilian lang ang inilalatag sa akin. Walang iba kundi ‘yon”
“Alam ko na alam mo kung ano ang dapat gawin. Magulo lamang ang isip mo.”
“Tama ka. Nawala ang aking pinag-aralan sa ganoong sitwasyon. Sa katunayan, patuloy pa rin na naglalaro sa aking isipan ang mga posibilidad na mangyari dulot ng sitwasyon na ito.”
“Ang ngayon ay ang nagsisimulang bukas lamang. Hindi iyon ang nangyayari ngayon. Maaari mo pa iyong mapagplanuhan at maayos. Maraming paraan subalit hindi ang paraang kakapit ka sa patalim. Maging ang iyong isip ay nagsasabi na ang talim ay may dalang panganib. Sugat at dugo ang maaaring maging kapalit. Buhay nga kung minsan. Mag-ingat sa paraan na maaari mong pagdudahan. Kung may pagdududa, huwag magsimula ng gawa.”
“Ngunit ano ba ang gagawin ko? Wala na akong ibang mapupuntahan kung sakaling mapatalsik ako sa university. Wala na akong ibang pag-asa na makatapos sapagkat mahirap lang kami. Alam mo yan ‘di ba?”
“Minsan may mga panahon na kailangang tumigil ang dating buhay masubukan ito at maihanda sa mga susunod pang pangyayari sa buhay. Hindi nagtatapos ang buhay sa isang pagkakamali. Magsisimula pa lamang ang iyong makahulugang buhay.”
“Saan ako magsisimula? Sa wala?”
“Hindi ka kailanman magsisimula sa wala mula ngayon sapagkat isang yugto na sa iyong buhay ang iyong naranasan na hahasa pa sayo lalo sa hinaharap.”
“Ngunit, magagalit sa akin ang aking mga magulang. Ako na lamang ang kanilang inaasahan. Mabibigo ko pa sila.”
“Ang magulang ay magulang, maswerte ka pa nga eh. Hindi nila naisip man lang na ipagkait sayo na matanawan ang kagandahan ng mundo.”
Nasa huling linggo ng Agosto nang maganap ang mga iyon. Halos nasa kalagitnaan ng unang semester. Naapektuhan ang kanyang pag-aaral. Bumaba ang kanyang mga marka subalit naipasa pa rin dahil sa matataas ang grado niya sa kalagitnaan ng semester na iyon na siyang humila paitaas sa mga muntikan nang lumagpak na mga marka. Nagawa niyang matapos ang unang semester. Subalit, lumalaki na ang kanyang sinapupunan na unti-unti namang nahalata ng kanyang mga kasama lalo pa ang mga kasambahay sa dorm. Nagtataka sila kung bakit laging nagsusuka si Julie at paiba-iba ang timpla ng emosyon na hindi naman niya dating ginagawa. Kinalaunan, nabuo ang tsismis o balita marahil. Nakaabot ito sa administrasyon ng unibersidad. Nasa unang lingo noon ng semestral break. Pinatawag siya ng tagapangasiwa ng eskwelahan.
“Ms. Azuela, totoo ba ang naririnig naming balita tungkol sa ‘yo?”
“Anong balita po?”
“Buntis ka raw?!”
(Itutuloy...)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento